Merhaba,ben Burcu Bayındır.LGS'yi atlatmış taze bi liseliyim :)
Tavsiyeler adlı bi seri oluşturmayı düşündüm.LGS sürecinde yaşadıklarım,deneyimlerim,hatalarım ve bu hatalarımdan çıkardığım dersler gibi şeylerden bahsedeceğim.Amacım sizinde ben gibi hatalar yapmanızın azda olsa önüne geçmek.Her gün 1 tavsiye şeklinde ilerleyeceğim.Tüm maddeler için;katagoriler kısmına girip 'ÖĞRENCİ OLMAK'kısmına tıklayarak ulaşabilirsin.Keyifli okumalar :)
Ä°kinci maddemiz;
MORAL-MOTÄ°VASYON KONUSU
Ben çok kez pes etmenin kıyısından geçtim.Pes etmek benim için tek çare gibiydi.Ne kadar çalışırsam çalışayım denemedeki netlerim artmıyordu.Tam çok güzel geldi diye sevinirken başka bi gün olduğum deneme çok kötü geçiyordu ve bu sevincim nötrleniyordu ve mutsuz oluyordum.Bu psikoloji beni çok yıpratıyordu.Bu aşamalarda beni kaldıran hep hocam oldu-halada öyle- ve bana güven verdi.Bu sayede sürecin sonuna kadar geldim.Gene aslında bu olay ilk maddeye geliyor.Destek olan,güven veren biri olmadığında tek başınıza ayakta kalmak çok zor oluyor.Şimdi en başa saralım.Çok iyi hatırlıyorum ilk moralim bozulmaya başladığı tarih 13 Şubat Cumartesiydi.Okulun DYK kurslarına katılıyordum.Matematik dersiydi.O zamanlar matematiğe karşı kocaman bi ön yargım vardı.Derse katılım sağlamadım.Her ders enerjik olan,soruları yapmak için can atan ben yoktum.Bunu hocada farketmiş olmalı ki bana 'bugün matematik gününde değilsin'gibi bişey demişti.Bundan o zaman için diyim çok etkilenmiştim.Hatta o güne ait ağladığım resimler hala galerimde duruyor😄O zamanda etüte daha yeni başlamıştım yani daha o ortama adapte olamamıştım.Her şey yabancıydı,kimseyi tanımıyordum falan.Yani bunu gideyimde hocama anlatayım falan gibi de bi durum yoktu çünkü daha neredeyse tanışmıyorduk bile..İçimde yaşadım.Sonrada devamı geldi işte.Denemeler berbat geliyordu,derslerde daha az aktiftim vb. Bu durum tüm yaşantıma yansıdı.Hocam bi gün hadi beraber değişelim dedi.Bundan sonra hayata bakış açım değişti falan derken artık eski benden eser yoktu.Evde ruh gibi gezen,sürekli üzülen ben yoktum.Pes etmeyi bu kısımdan sonrada düşündüm ama pes etmenin bi çare olmadığını kabullenmiştm.Pes etmek kolaya geliyor ama sınavdan sonraki zamanı düşünün.En azından vicdan azabı çekmessiniz.Ben çalıştım,elimden geleni yaptım olmadıysada olmadı kaderim böyleymiş diyebileceksiniz.Pes etmeyin,pes edecek tanıdıklarınızıda uyarın.Ben arkadaşlarımı pes etme yolundan kaç kez döndürdüm ve mesela bi tanesi sınavdan mutlu bi şekilde çıktı.Pes etseydi sizce bu kadar sevinçli olablirmiydi?Kesin konuşmayayım ama bence hayır.Deneme sonuçlarına üzülmek yerine bi sonrakinde daha iyi yapmaya çalışayım derseniz daha güzel olur mesela.Size tavsiyem olumlu bakmaya çalışın.Evet üzüleceksiniz,stres olacaksınız ama bunlar tadında güzel.Kendinizi sürekli ders ders diye zorlamayın.İçinizden geldiği gibi ağlayın,müzik dinlemeyi ihmal etmeyin.Hobiniz varsa eğer hobinizi yapın yoksa hobi edinmeye çalışın.Bunları yaparken o stres,düşünceler puff oluyor gerçekten :)Kısacası olabildiğince moralinizi yüksek tutmaya çalışın.Bu süreç elbet bi gün bitecek ve rahata ereceksiniz.Sonunda ölüm yok,istediğiniz mesleği her okulda elde edebilirsiniz bunu unutmayın.Benden bugünlük bu kadardı 3.maddeyi beklemede kalın,hoşçakalın :)
Yazımı beğendiysen beğenmeyi,yeni yazılarımdan haberdar olmak için abone olmayı,eklemek istediğin şeyler varsa veya düşüncelerini belirtmek istersen yorum atmayı unutma.💗💗💗